முத்தங்கள் நீக்கப்பட்ட சொற்கள்
சிறகடித்து வந்தமரும்
வளைந்த கிளையென ஒரு கவிதை நிகழ்கிறது.
வழமை போலவே
காற்றின் மேல் நடத்தல் எனப்படுகிற நானாகியது
இரவும் காதலும் காடேகுதலும்
மலையேறுதலுமான வினைகள் கொண்டு
தன்னை இப்படிக் குறித்து வைக்கிறது அதில்;
நானெனப்படுவது;
நீ ஒளியைப் பிடுங்கிச் சென்ற
அதே நள்ளிரவின் காட்டுக்குள்
அலையும்
கைவிடப்பட்ட பூனை இக்கணம்
அல்லது
தன்னை விடுவித்து மீட்டெடுக்கவென்று அனுப்பப்பட்ட
எழுத்தெனும் மீட்பரையும் அவர்தன் சிலுவையையும்
தானே சுமந்தபடி நடந்து
நின் மலையேறும் முனி
என்னுடைய தேவனே
நீரே எனக்கு ஒளியாயிரும்
